Mijn NWS

Als je in het huis waar ik opgroeide iets leuks wilde, moest je ervoor knokken. Cadeaus werden er zelden uitgedeeld. Het leven was een strijd. Gebakkelei voor je favoriete zitplaats voor tv, het laatste likje rijstpap uit de pot, de kleurrijkste knikker, de sportpagina’s uit de krant.

Was onze vader thuis dan heerste er vrede, zoals in een oosterse dictatuur. Het kind wikt, pa beschikt. Het maakte het leven niet meteen draaglijker, eenvoudiger was het wel.
De oppermachtige zette zich in de door ons mateloos begeerde eenpersoonszetel, lepelde voldaan het rijstpapoverschotje met wat bruine suiker binnen en vouwde onverstoord zijn krant open. Ons restte enkel nog een knikkeroorlog in de tuin, buiten het bereik van vaders oren.
Uren verstreken. Nadat hij die krant gelezen had, wierp hij hem achteloos naar ons toe. Als hongerige welpen verscheurden wij gulzig blad na blad. Het titelblad diende om de kolenstoof mee aan te steken. Bladzijden twee en drie kneedden we tot vuistdikke proppen. Die gingen immers over politiek, een thema vol meningen van oude mannen over dingen die ons verstand ver te boven gingen. Dat de Vlaming de rekening wel zou betalen, dat was ons ingepeperd. Ook daarvoor haalden wij de schouders op, zelfs de prijs van een smoelentrekker – drie voor vijf frank – kon onze bruine niet trekken.
Onze moeder had een vast abonnement op pagina vier. Zij mocht zich graag verlustigen in ongevallen, overlijdens en moord en doodslag. Andermans miserie bood haar op een of andere miezerige manier troost. Opgewonden wroette ze mee in de ziel van de moordenaar voor het Hof van Assisen. ‘Daar zou ik graag een keer bij willen zijn,’ verzuchtte ze dan, met een stem die versmachtte van voorpret. Hand op het hart, om haar te plezieren hebben we onze best gedaan, maar geen van ons haalde ooit de beklaagdenbank. Wellicht toch ook maar beter zo.

Voor het slapengaan opende het BRT-journaal ons venster op de wereld. Over Vietnam en Leuven-Vlaams, en wachtrijen aan halflege winkels in het Oostblok. De redactie bepaalde welk nieuws aan de kijker moest worden gevoederd. Een opdracht met pedagogische inslag; de volksmens diende opgevoed, opdat hij de dingen des levens zou begrijpen. Kennis is macht.
Een vaderlijk decreet verplichtte ons te kijken, ‘… of wilden wij voor altijd lompe boeren blijven, misschien?’

Dat was toen en nu is nu.
Het journaal, ik kijk niet meer. Ergens onderweg haakte ik af. Ik word oud, dat zal het zijn. Het gaat nooit nog ergens over en men spreekt je aan alsof je nog moet leren lezen en schrijven.
Nieuwsflash: Twee opeenvolgende nachten vrieskou! De mensen willen schaatsen maar het ijs is nog te zwak. Het blonde nieuwsanker zoekt contact met een reporter naast een waterplas waarop een iel ijslaagje fonkelt. Schaatsen kan nog niet, zegt die. De weerman bevestigt, het is niet koud genoeg. Wat vinden de schaatsers daar nu zelf van? Jammer, het ijs is te dun om te schaatsen.
Gebakken lucht weegt meer.

Gelukkig heeft ons aller VRT daar wat op gevonden.
Een app. Voor alles bestaat een app, behalve voor de opvang van bootvluchtelingen en kansarmen. ‘Mijn NWS’, heet hij. Je kan er je eigen journaal mee samenstellen. Vanaf nu bepaal jij zelf of je die aardbeving of tsunami, of dat bombardement, eigenlijk wel nieuws vindt.
Dat voelt een beetje raar. Uw nieuws wordt anders dan het mijne. Leven we vlak naast elkaar in een gans andere wereld. We zien en horen alleen nog wat we graag willen. Of verleent u in uw feed ook ruimte aan die partij waar je spontaan etterpuisten van kweekt? Wil u dat wel weten, van die zonnepanelen en dat vaccingesukkel? Genoeg van die degoutante Covid? Steek gerust de kop in het zand en blokkeer hem, bent u meteen van die vervelende richtlijnen verlost.
Het interesseert mij wel, hoe Mijn en Uw Nws er zal uitzien.

Ik probeer mij voor te stellen hoe dat werkt, bijvoorbeeld bij onze immer sympathieke spring-in-‘t-veld Ben Weyts.
Hoofdpunt is het integrale manuscript van de dagelijkse persconferentie door de Minister van Onderwijs.
In de podcast het vragenuurtje vanuit het Vlaams Parlement met de Minister van Sport. Thema: is tafelspringen een binnensport of mag het ook in buitenlucht?
Buitenland: een artikel over het armoedige mobiliteitsbeleid bezuiden de taalgrens.
Varia: een bezoek van de Minister van Dierenwelzijn aan een kippenkwekerij in Vlaams-Brabant. De ene voet in een gele laars, de andere in een witte. De minister houdt er een ingewikkeld pleidooi voor de vrije loop van de Vlaamse kip. Zeker ook in de Rand rond Brussel. Daarover kondigt hij spoedoverleg aan met de bevoegde instantie. Dat is toevallig hijzelf.
Hij verheugt zich nu al op de livestream van het debat.