AI Eitje

               De vraag duikt op als ik de kip in de oven schuif. Terwijl ik de sla spoel, droogzwier en in sliertjes hak, er een versnipperd sjalotje aan toevoeg en alles kruid met een geut slaolie, peper en Sel Rose d’ Himalaya, blijft hij zeuren in mijn hoofd.
               Ik snijd de gele en groene paprika in kleine blokjes en bedenk dat we wél weten dat Neil Armstrong de eerste mens was die ooit op de maan wandelde en ook dat die andere Armstrong, Lance, zeven keer de Ronde van Frankrijk won en dan weer verloor, dat had ook nog nooit iemand hem voorgedaan. Maar wie zou de eerste persoon zijn geweest die ooit een kip heeft gebraden boven een vuur? Ook een Armstrong? Dát weten we dan weer niet.

               Ik snijd de tomaten in fijne plakjes, meng ook daar sjalot, bieslook, olie en kruiden bij en zet de glazen kom naast de sla in de koelkast. Ik bel mijn zoon. Hij is duizend keer slimmer dan zijn vader, hij weet echt over heel veel dingen heel veel. Maar dat van die kip, neen, dat antwoord blijft hij schuldig.
               Terwijl de wortels en erwtjes uitlekken in een vergiet snijd ik wat komkommer en rode biet in dunne schijfjes. Vervolgens stuur ik een bulkmail naar vrienden en kennissen. Sommigen reageren helemaal niet, anderen vragen bezorgd of ik niet beter wat uit de zon zou blijven, een onverlaat suggereert een afspraak met een neuroloog. Niemand echter die me kan vertellen wie de braadkip heeft bedacht.

               Doch ik wil weten. Het verleden kennen om het heden beter te begrijpen. Bij de medemens vind ik geen antwoord. God aanspreken wil ik niet. Hij schijnt dan wel alles te weten over alles, antwoorden doet hij nooit. En eerlijk gezegd, onze verhouding is ook niet zo best. Rest me nog het wonder van de technologie.
               Grote ontgoocheling bij dokter Google. Hij begint ontwijkend over kip Marengo. Dagelijkse kost, niet meteen relevant voor mijn onderzoek. Als tweede suggestie verwijst hij naar Annekekookt.nl waar ik instructies kan vinden hoe een kip te braden. Overbodige informatie, in mijn eigenste oven ligt een beboterde kip geduldig een krokant bruin jasje te kweken.

               In deze moderne tijden bestaat naar men zegt voor elk probleem een oplossing. Dus ik maak een account aan bij ChatGPT. Gehoorzaam voer ik naam in, paswoord en mailadres. Geen baby komt vandaag nog zomaar ter wereld. Vooraf dienen eerst persoonsgegevens ingevoerd, een paswoord aangemaakt en ingelogd. En cookies geaccepteerd.
               Het lukt. Ik heb nu officieel verbinding met Artificiële Intelligentie. Het voelt alsof er een ruimtemannetje in mijn laptop is komen wonen. Nieuwsgierig stel ik meteen een eerste vraag. Prompt tikken onzichtbare vingers lange zinnen op mijn scherm: ‘… Het exacte moment waarop iemand voor het eerst op het idee kwam om kip te braden, is moeilijk vast te stellen, …het gebruik van vuur voor het bereiden van voedsel gaat terug naar de prehistorie… Het is redelijk aan te nemen dat zodra de mens geleidelijk leerde hoe het vuur te controleren en te gebruiken voor het koken, het braden van kip een van de vele manieren was waarop kip werd bereid…’
               Veel blabla. ‘Redenen om aan te nemen’ vind ik weinig accuraat. Het zij zo. Ik begrijp het. Zelfs voor mijn generatie behoort de prehistorie tot een ver en schimmig verleden.

               Misschien weet de Alwetende op mijn tweede vraag wél een afdoend antwoord: ‘Wat was er het eerst, de kip of het ei?’
               Opnieuw hoef ik niet te wachten: ‘… Dit dilemma is eigenlijk een vraag over de oorsprong van soorten en de evolutie…. In dit geval zou de kip zijn geëvolueerd uit een voorouderlijke vogelsoort door genetische mutatie en natuurlijke selectie. Dus in deze context zou het ei er eerder zijn geweest dan de moderne kip … Dus de eerste kip zou zijn geboren uit een ei dat werd gelegd door een vogel die geen volledig ontwikkelde kip was, maar eerder een voorouder ervan.’
               Enfin! Het ei dus! Prachtig toch, die wetenschap? Onze soort staat finaal op het punt alle mysteriën van het leven te ontsluieren. Dit is het moment. Ik moét ze gewoon stellen, de vraag der vragen, voor u, voor mij, voor iedereen.
               ‘AI, waarom leven wij?’ tik ik met verkrampte vingers.
               Weer groeien terstond letters uit tot woorden die zinnen worden. Hongerig glijden mijn ogen over een complexe uiteenzetting, voorbij sleutelbegrippen als religie, filosofie, wetenschap. Helaas, de pointe is teleurstellend: ‘… De vraag naar de reden van ons bestaan blijft een onderwerp van discussie en reflectie dat door de geschiedenis heen verschillende antwoorden heeft voortgebracht.’
               Ook AI weet het niet.
               Ik ga maar even kijken of mijn kip al gaar is.