Baba Vanga (C-kronieken 9)

Een mopje.
Het is zondag, tegen de middag. Een man soest nog in zijn bed, hij heeft een zware nacht in de kroeg achter de rug. De bel gaat. Twee mannen, in de ene hand een bijbel, in de andere De Wachttoren.
“Mijnheer, wij brengen u het woord van god,” zegt de eerste.
“Laat ook maar, ik heb een kater” antwoordt de man. Zijn tong van rubber, zijn hersens paukenslagen.
“Mijnheer,” dringt de tweede aan, “weet dat het einde der tijden nabij is.”
“Oei,” zegt de man, “is dat waar? Echt? Een ogenblikje, ik schiet gauw mijn schoenen aan. Kunnen we in de rapte nog eentje gaan drinken voor het te laat is!”

Ik moet eraan denken na een korte babbel met de buurvrouw.
“We mogen weer uit ons kot!” zegt ze, en ze balt haar vuist, als een tennisster die een belangrijk punt heeft gescoord. “Maar voor hoelang?” voegt ze er timide aan toe. “We zullen er maar van profiteren, want in het najaar komt er een tweede golf aan.”
Hoe ze dat weet? Ze moet een ziener zijn, onmiskenbaar. Zoals de meeste bewoners van dit hompje grond aan de Noordzee is ook zij multigetalenteerd. Iedereen beroemd, bondscoach, viroloog en paragnost. De ene mening over hoe de wereld er morgen uit zal zien, rolt over de andere. De Glazen Bollenwinkel boomt. Dat we minder in de file zullen staan, vaker arbeiden vanuit eigen haard, handen schudden, knuffelen en kussen zullen laten. Pinten drinken achter plexiglas. Mondmaskers worden standaard. De natuur bewaart in haar voorraadkast nog blikken vol gemene virussen waartegen de mens weerstand noch vaccin bezit. Winkelen wordt lokaal, of wacht, hey ho, zegt een ander, meer online, makkelijk en goedkoop, wacht maar, er zal, en dit en dat.
Over wat in een ver verleden passeerde, discussiëren we nog. Wat er vandaag precies aan de hand is, zoeken we straks wel uit. Maar over wat in de toekomst te gebeuren staat, orakelen we met de stelligheid van een sprekende klok.

in 1996 overleed in Sofia een vrouw van vierentachtig. Netjes op de dag die de sterren haar hadden voorspeld. Een natuurlijk verscheiden, zonder menselijke tussenkomst. Haar dagen waren geteld, zo eenvoudig kan het zijn.
Ze heette Baba Vanga, helderziende in haar vrije tijd, zo wil de overlevering. Zien kon ze niet, maar dat duister verschafte haar voldoende licht om in de oneindige toekomst te kunnen kijken. Volgens het niet altijd even betrouwbare Wikipedia profeteerde ze griezelig nauwgezet de sterfdag van Stalin, de explosie in Tsjernobyl en de aftocht van de laatste Sovjet. Ze waarschuwde voor aanslagen in de VS op 11 september. Bulgaars is geen wereldtaal, ze werd niet gehoord.
Een aardigheidje: volgens haar zegging zou de vierenveertigste president van de Verenigde Staten een man zijn van Afro-Amerikaanse origine. Alzo sprak Baba.  
De Blinde Dame zat er ook wel eens een keertje lelijk naast. WO II begon niet in 2010, Bulgarije haalde nooit de finale van de wereldbeker voetbal.

Ik was nooit een adept van Madame Soleil.
Het is alsof we de ellende over ons afroepen, om ze op die manier te kunnen bezweren. Of, als het uitkomt, met van triomf blinkende oogjes te kunnen claimen: “Zie je wel, ik had het nog gezegd.”
Wat komt, komt. Ik wil het niet weten. Ga je anders leven als je weet dat je nog maar drie jaar te gaan hebt? Wellicht. Wie weet moet ernaar handelen. Maar dan gebeurt er toch weer wat anders. Een aanslag in een metro, een onbekend virus. Of je struikelt van de trap. Het komt als je het niet verwacht en er is niets tegen te doen.

Het is het nu dat telt.
Vandaag is weer een mooie dag. Roodborstjes, een ekster, dikke duiven, wild en gevogelte, het  fladdert en hupt altegaar kriskras door de tuin. Het miezert. Het rosse gras vergroent, de goudvisjes blazen bubbels aan het oppervlak van hun bassin. Na lang stilzitten klautert de mens, stram en moeizaam, traag weer uit het dal.
Niets weet hij, enkel dat het ooit eindigt. Waar niet aan te ontkomen valt, zal gebeuren. Jaren zullen maanden worden, weken dagen en minuten seconden. Op een dag zal ook daarvan de laatste vervlogen zijn. Tot dan is alles nu. Het nu dat nu geleefd moet worden.

Een uitsmijtertje: Baba Vanga pronostikeerde dat de vijfenveertigste Amerikaanse president, een man met messiaanse persoonlijkheid, met een crisis zou worden geconfronteerd die het land ten val zou brengen.
Spannend.